Ҷумъа 26 Апрел 2024 мелодӣ / 17 Шаввол 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

ҷойе дар Ислом надорад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ﴾[1]; «Бо Худованд ва касоне ки имон оварданд фиреб мекунанд, дар ҳоле ки ҷуз худашонро фиреб намедиҳанд ва намефаҳманд» Ва фармудааст: ﴿إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ﴾[2]; «Танҳо касоне дурӯғ мебанданд ки ба нишонаҳои Худованд имон надоранд ва онон ҳастанд ки дурӯғгӯёнанд»! Бал дар ин миён, ниҳояти таколифе ки аз ақл ва шаръ қобили истифода аст, эҳтиром ба мусалмонони нахустин монанди эҳтиром ба падар ва модар аст на табраъаи онон аз ҳар иштибоҳе ки муртакиб шудаанд; Зеро таваҷҷуҳ ба иштибоҳоти падар ва модар, мусталзими беэҳтиромӣ ба онҳо нест; Балки метавон аз онҳо ба сабаби иштибоҳоташон интиқод кард, беонки ба онҳо беэҳтиромӣ намуд; Монанди Иброҳим ки аз падараш ба сабаби иштибоҳоти ӯ интиқод кард, беонки ба ӯ беэҳтиромӣ намояд; Чунонки Худованд барои таълими мусалмонон аз ӯ хабар дода ва фармудааст: ﴿إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئًا﴾[3]; «Ҳангоме ки ба падараш гуфт: Эй падари ман! Чаро чизеро мепарастӣ ки намешнавад ва намебинад ва туро аз чизе бениёз намекунад?!». Ҳамчунонки эҳтиром гузоштан ба касе, мусталзими итоъати кӯр кӯрона аз ӯ нест ва ба ҳамин далил, Худованд изни ба нофармонии падар ва модарро дода, вале изни ба бе эҳтиромии ононро надода ва фармудааст: ﴿وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَىٰ أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۖ وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا ۖ﴾[4]; «Ва агар он ду бо ту дар кӯшиш шуданд ки ончи ба он илме надориро шарики Ман қарор диҳӣ, аз он ду фармон набар ва дар дунё бо он ду ба некӣ мусоҳиба кун»! Аз инҷо дониста мешавад ки метавон ба мусалмонони нахустин эҳтиром гузошт ва дар айни ҳол, иштибоҳоти ононро ёдовар шуд ва аз онон дар мавриди он пайравӣ накард.

Ба ҳар ҳол, чи бихоҳем ва чи нахоҳем ва чи бипазирем ва чи напазирем, сохтори кунунии ҷаҳони Ислом ва сафбандиҳои

↑[1] . Бақара/ 9
↑[2] . Наҳл/ 105
↑[3] . Марям/ 42
↑[4] . Луқмон/ 15