Пас аз шинохти меъёр ва мавонеъи шинохт ва асбоби адами иқомаи Ислом то кунун ки барои шинохт ва иқомаи Ислом ба сурати холис ва комил зарурӣ аст, навбат ба шинохти Ислом мерасад ва он мубтанӣ бар шинохти чанд мавзӯъ аст:

Якум; Мафҳуми Ислом

Мафҳуми «Ислом», таслим будан дар баробари иродаи Худованд аст ки аз шинохти Ӯ лозим меояд; Чароки инсон, чун ба пайдоиши хеш илтифот меёбад, ба вуҷуди падидоварндае барои хеш пай мебарад; Бо таваҷҷуҳ ба инки медонад пайдоиши ӯ бидуни падидоваранда мумкин нест ва падидоварандаи ӯ наметавонад худаш бошад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ﴾[1]; «Ё бе чизе пайдоиш ёфтанд ё худашон падидоварнда ҳастанд» Ва табъан дар меёбанд ки он падидоваранда, монанди ӯ падидомада нест; Чароки агар монанди ӯ падидомада буд, монанди ӯ ба падидоварандае ниёз дошт, дар ҳоле ки ниёзи ҳар падидоваранда ба падидоварандаи дигар бидуни мунтаҳӣ шудан ба падидоварандаи бениёз, ба адами пайдоиш меанҷомад; Бо таваҷҷуҳ ба инки ҳеҷ пайдоишӣ дар ҷаҳон бидуни падидоваранда мумкин нест ва агар ҳеҷ падидоварандае дар ҷаҳон низ бидуни падидоваранда мумкин набошад, ҳеҷ пайдоишӣ дар ҷаҳон имкон намеёбад, дар ҳоле ки ҳар пайдоишӣ дар ҷаҳон воқеъ шуда ва мумкин аст ва бо ин васф, падидоварандае дар ҷаҳон вуҷуд дорад ки ҳамеша вуҷуд дошта ва ба падидоваранде ниёзманд набудааст ва ин бениёзии ӯ, аз камоли ӯ ҳикоят дорад; Чароки бениёзии ӯ аз падидоварнда,