Ё монанди кофирон, гӯшти ҳайвонотеро мехуранд ки бо номи Худо забҳ нашудааст; Чунонки Худованд онро фсиқ дониста ва фармудааст: ﴿وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ﴾[1]; «Ва аз чизе ки номи Худованд бар он бурда нашудааст нахуред ки он фисқ аст»! Рӯшан аст ки ин қабил корҳо, монанди корҳои кофирон аст, вале ба танҳоӣ куфр шумурда намешавад; Чароки метавонад аз рӯӣ ҷаҳолат ё сустӣ бошад ва бо эътиқод ба Паёмбарии Паёмбарон ва лузуми амал ба аҳкоми онон, қобили ҷамъ аст.

[Шинохти муртад]

Бо ин васф, танҳо касоне аз Ислом хориҷ шумурда мешаванд ки ба хуруҷи худ аз Ислом илм доранд ва иқрор мекунанд; Монанди касоне ки Худованд дар бораи онон фармудааст: ﴿شَاهِدِينَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ ۚ﴾[2]; «Дар ҳоле ки гувоҳӣ диҳандагон бар худашон ба куфр ҳастанд» Ва фармудааст: ﴿وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ﴾[3]; «Ва бар худашон гувоҳӣ доданд ки онон кофир буданд»! Аз ин рӯ, касоне ки дар ақида, худро мусалмон мешуморанд, агар чи дар амал барои ғайри Худованд саҷда кунанд, мусалмон шумурда мешаванд; Чароки куфр, ба ният аст ва касе ки нияти онро надорад, кофир шумурда намешавад; Монанди фариштагон ки барои Одам саҷда карданд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا﴾[4]; «Ва чун ба фариштагон Гуфтем ки барои Одам саҷда кунед пас саҷда карданд» Ва фарзандони Яъқуб ки барои Юсуф саҷда карданд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا ۖ﴾[5]; «Ва падар ва модарашро бар тахт нишонд ва барои ӯ ба саҷда афтоданд»!

[Шинохти мунофиқ]

Бал мунофиқон низ ки ботинӣ оканда аз куфр доранд ва дар охират аз кофирон пасттаранд, ба сабаби онки худро мусалмон мешуморанд, мусалмон шумурда мешаванд, ҳар чанд дар воқеъ