Ҷумъа 29 Март 2024 мелодӣ / 18 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

мумкин нест ва муроҷиъаи ӯ ба ҳамаи касоне ки дар замони ӯ ҳастанд, мутаъаззир аст. Ба илова, муқтазои табиъат, муроҷиъаи ниёзманд ба касе аст ки қодир ба таъамини ниёзи ӯст, на муроҷиъаи касе ки бениёз аст ба касе ки ниёзманди ӯст; Чароки ниёзманд дар сурати адами муроҷиъа ба бениёз, нобуд мешавад, дар ҳоле ки бениёз дар сурати адами муроҷиъа ба ниёзманд, осебе намебинад. Бинобарин, бар ҳамаи мардум воҷиб аст ки ба Паёмбар муроҷиъа кунанд ва бар Паёмбар воҷиб нест ки ба ҳамаи мардум муроҷиъа кунад, бал барои ӯ кофӣ аст ки Паёмбарии худро ба иттилоъи онон бирасонад. Оре, муроҷиъаи ҳамаи онон ба ӯ ба сурати ҳамзамон, аз онҷо ки мусталзими ҳараҷ ва ихтилоли низом аст, уқалоӣ нест ва бар онон кофӣ аст ки бо навбат ба ӯ муроҷиъа кунанд ё шуморе аз миёни худ ки хабарашон мутавотир шумурда мешавадро барои муроҷиъаи ба ӯ ва хабар овардан барояшон гусел доранд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ﴾[1]; «Ва мӯъминон касоне набуданд ки ҳамагӣ кӯч кунанд, пас чаро аз ҳар гурӯҳе аз онон шуморе кӯч накарданд то дар бораи дин огоҳӣ бияндузанд ва қавми худро чун ба наздашон боз гаштанд бим диҳад бошад ки онон ҳушёр шаванд?!».

[Лузуми пазириши мардум аз Паёмбари Худованд]

Рӯшан аст ки лузуми муроҷиъаи ба Паёмбар, мусталзими лузуми пазириш аз ӯст; Чароки лузуми муроҷиъаи ба ӯ бидуни лузуми пазириш аз ӯ, фоидае надорад. Ба илова, воситаи ӯ дар таблиғ ва татбиқи аҳком, ҳангоме маъно меёбад ки итоъат аз ӯ дар аҳкоме ки таблиғ ва татбиқ мекунад, воҷиб бошад; Аз ин рӯ, Худованд фармудааст: ﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ﴾[2]; «Ва ҳеҷ Паёмбареро нафиристодем магар барои онки ба изни Худованд итоъат шавад»; Бо таваҷҷуҳ ба инки итоъат аз фиристода, итоъат аз касе аст ки ӯро фиристода; Чунонки фармудааст: ﴿مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ ۖ﴾[3]; «Ҳар кас аз фиристода итоъат кунад,

↑[1] . Тавба/ 122
↑[2] . Нисоъ/ 64
↑[3] . Нисоъ/ 80