аст. Ҳамчунонки чунин коре, наметавонад баромада аз ирода ва иқдоми ибтидоии Маҳдӣ дар сурати вуҷуди ӯ бошад; Чароки Маҳдӣ, бино бар хабари мутавотири Паёмбар, аз аҳли байти он Ҳазрат аст ва Худованд аҳли байти он Ҳазратро аз ҳар гуна риҷс пок карда ва рӯшан аст ки ҷилавгирӣ аз таҳаққуқи адолат дар замин, риҷс аст. Ба илова, ирода ва иқдоми ибтидоии Маҳдӣ, ба ирода ва иқдоми ибтидоии Худованд боз мегардад; Чароки Маҳдӣ халифаи Худованд дар замин аст ва ба хилофат аз ҷониби Ӯ, ирода ва иқдом мекунад ва бо ин васф, ирода ва иқдоми ибтидоии Маҳдӣ ба чунин коре, дар зимни ирода ва иқдоми ибтидоии Худованд ба он муҳол аст.

Аз инҷо дониста мешавад ки монеъи зуҳури Маҳдӣ, ҳар чи ҳаст, баромада аз ирода ва иқдоми ибтидоии мардум аст ва Худованд, чи бидуни восита ва чи бо воситаи Маҳдӣ, дар он дахолате надорад ва ба он розӣ нест; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ﴾[1]; «Ҳароина Худованд ба мардум ҳеҷ зулме намекунад, вале ин мардуманд ки ба худашон зулм мекунанд» Ва фармудааст: ﴿فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ﴾[2]; «Пас Худованд касе набуд ки ба онон зулм кунад, вале онон буданд ки ба худ зулм мекарданд» Ва фармудааст: ﴿وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ﴾[3]; «Ва Худованд ба онон зулм накрд, вале онон худашон зулм мекунанд» Ва фармудааст: ﴿ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ﴾[4]; «Он ба сабаби чизе аст ки дастҳотон пеш фиристод ва бегумон Худованд ба бандагон зулм кунанда нест»! Ҳар чанд ҳар коре дар ҷаҳон, агарчи монанди зулм бад бошад, бо ҳувл ва қувва ва илм ва изни таквинии Худованд анҷом мешавад ва аз ин ҳайс, ба Худованд боз мегардад; Чунонки фармудааст: ﴿وَمَا هُمْ بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ﴾[5]; «Ва онон ба аҳаде зиёнрасонанда нестанд магар бо изни Худованд» Ва фармудааст: ﴿وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ﴾[6]; «Ва агар Худованд мехост ширк немеварзиданд»