Панҷшанбе 28 Март 2024 мелодӣ / 17 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

يَعْمَلُونَ﴾[1]; «Дар сухан бар Ӯ пешӣ намегиранд ва ба амри Ӯ амал мекунанд» Ва аз ин рӯ, воситаҳои Ӯ дар таквин ба маънои халқ, ризқ ва татбир ҳастанд; Чунонки фармудааст: ﴿قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا﴾[2]; «Гуфт ман танҳо фиристодаи Парвардигори туам то ба ту писарӣ покиза бибахшам» Ва фармудааст: ﴿فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا﴾[3]; «Пас тақсим кунандагони коранд» Ва фармудааст: ﴿فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴾[4]; «Пас татбир кунандагони коранд» Ва табъан тасдиқи он ба иқтизои қатъӣ будани ӣхбори Ӯ ва вуҷуби табаъияташ, зарурӣ аст; Чунонки фармудааст: ﴿كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ﴾[5]; «Ҳамагӣ ба Худованд ва фариштагонаш имон оварданд» Ва фармудааст: ﴿مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ﴾[6]; «Ҳар кас душмани Худованд ва фариштагонаш ва Паёмбаронаш ва Ҷабраъил ва Микоъил бошад, пас Худованд душмани кофирон аст»!

[Охират]

Ва гоҳе ихбор аз чизе аст ки воқеъ нашудааст ва ба ин эътибор, ваъдаи Ӯ шумурда мешавад; Монанди ихбори Ӯ аз рӯзи қиёмат ки мурдагон пас аз дамида шудан дар сур ва дигаргун шудани осмонҳо ва замин, сар аз хок бар медоранд ва барои муҳосиба дар пешгоҳи Ӯ ҳозир мешаванд ва бо вуҷуди тарозуҳои адолат ва шоҳидони сидқ, аз ҳамаи корҳои худ огоҳӣ меёбанд ва дар сурати ғалабаи корҳои хубашон ба сӯӣ биҳишт ва дар сурати ғалабаи корҳои бадашон ба сӯӣ ҷаҳаннам савқ дода мешаванд ва сазоӣ корҳои худро бидуни ситаме аз ҷониби Ӯ мебинанд ва рӯшан аст ки тасдиқи он ба иқтизои қатъӣ будани ихбори Ӯ ва вуҷуби табаъияташ, зарурӣ аст; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا﴾[7]; «Бегумон ваъдаи Худованд ҳақ аст ва ҳангомаи шакке дар он нест»; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки адолати Худованд иқтизо мекунад некукорон ба подоши некуӣ худ ва бадкорон ба кайфари бадӣ худ бирасанд то некуӣ бо бадӣ яксон набошад ва

↑[1] . Анбиёъ/ 27
↑[2] . Марям/ 19
↑[3] . Зориёт/ 4
↑[4] . Нозиъот/ 5
↑[5] . Бақара/ 285
↑[6] . Бақара/ 98
↑[7] . Ҷосия/ 32