Ҷумъа 19 Апрел 2024 мелодӣ / 10 Шаввол 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

металабанд ва худро авлиёъи мусалмонон ва арбоби дин ва дунёи онон мешуморанд ва гурӯҳе аз онон дар кӯҳҳо ва дарраҳо пинҳон мешаванд ва ба роҳзанӣ ва ба интиҳор мепардозанд, дар ҳоле ки ҳар як, дастае аз сафиҳонро ба дунболи худ мекашонанд ва қурбонии матомеъи худ мегардонанд. Ҳамчунонки дар қарнҳои нахустин, бисёрӣ аз онон дар байъати ҳокимони золим буданд ва мусалмононро бо ривоёти дурӯғин ва фатвоҳои ботили худ мефирефтанд ва ба иъонат бар зулм ва гуноҳони бузург вомедоштанд, то онки бо ин шева, заминаи инҳирофи мусалмонон аз ҷодаи Ислом ва пур шудани замин аз зулмро фароҳам сохтанд ва улгуйе барои олимони мутаъаххир шуданд ки бисёришон ба роҳ ва равиши онон сулук мекунанд; Фориғ аз онки бештарашон дар воқеъ олим нестанд; Зеро аз як сӯ, олими дар Ислом касе аст ки аз Худованд парво дорад; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ ۗ﴾[1]; «Танҳо аз Худованд аз миёни бандагонаш олимон меҳаросанд» Ва табъан касоне аз бандагонаш ки аз ӯ намеҳаросанд, олим шумурда намешаванд ва аз сӯӣ дигар, бештари онон аз олимони пеш аз худ тақлид мекунанд ва дар чаҳорчӯби мазоҳиби онҳо фатво медиҳанд, дар ҳоле ки муқаллид, мусалламан олим шумурда намешавад ва ин чизе аст ки дар он ихтилофе нест.

[Адами имкони тақлид аз олимон бар пояи тақлид аз онон]

Бо ин ҳама, бисёрӣ аз мусалмонон, хусусан дар кишварҳоӣ монанди Эрон, Ироқ ва Лубнон ихтиёри марҷаъӣ аз онон барои тақлидро бар ҳар мусалмоне воҷиб мешуморанд ва амали бидуни онро ботил ва ғайри қобили қабул мепиндоранд; Дар ҳоле ки далили бештари онҳо барои ин эътиқод, фатвоӣ олимонашон ба он аст ва ин ба маънои тақлиди онҳо бар пояи тақлид аст ки давраӣ ботил ва бемаъност; Чароки мусалламан тақлид, бар хилофи асли табиъӣ аст ва табъан бениёз аз далил нест ва далили он наметавонад мубтанӣ бар худаш бошад ва бо ин васф, чорае ҷуз иҷтиҳод дар тақлид нест, дар ҳоле ки онҳо навъан дар тақлиди худ муқаллиданд; Чароки барои он далиле аз шаръ ё ақл намешиносанд, магар таваҳҳуме ки барои бархишон падид омада мабнӣ бар инки тақлид аз олимон, аз боби руҷӯъи оқилон

↑[1] . Фотир/ 28