кофир шуданд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً﴾[1]; «Бал ҳар як аз онон мехоҳад ки ба ӯ номаҳоӣ ҷудогона дода шавад» Ва фармудааст: ﴿قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ﴾[2]; «Гуфтанд: Мо имон намеоварем то онгоҳ ки ончи ба Паёмбарони Худо дода шуд, ба мо низ дода шавад»! Дар ҳоле ки ин тавакқуъоти онон, ҳеҷ як мубтанӣ бар ақл набуд ва танҳо аз хушояндҳо ва нохушояндҳои онон нашъат гирифта буд. Намунаи дигари ин пешзеҳниятҳо, пешзеҳнияти яҳудиён буд ки тавақкуъ доштанд Паёмбари хотам, аз насли Исҳоқ бошад; Пас чун ӯро аз насли Исмоъил ёфтанд, инкор карданд; Чунонки Худованд дар бораи онон фармудааст: ﴿وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ﴾[3]; «Ва пештар бар касоне ки кофир шуданд пирӯзӣ меҷустанд, вале чун ҷизе ки мешинохтанд ононро омад, ӯро инкор карданд; Пас лаънати Худованд бар кофирон бод!»; Ё тавақкуъ доштанд ки ҳар Паёмбаре, қурбоние барои онон биёварад ки оташ онро бихурад ва ҳангоме ки Паёмбаре онро наёвард, ӯро такзиб карданд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ ۗ﴾[4]; «Касоне ки гуфтанд: Худованд бо мо аҳд кардааст ки ба Паёмбаре имон наёварем то онгоҳ ки барои мо қурбоние биёварад ки оташ онро бихурад!»; Дар ҳоле ки ин тавақкуъоти онон, мубтанӣ бар ақл набуд ва танҳо аз орузуҳои онон нашъат гирифта буд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ﴾[5]; «Он орзуҳои онон аст; Бигӯ бурҳони худро биёваред агар рост мегӯйед»! Бадин сон, пешзеҳниятҳои ношӣ аз хоҳишҳои нафсонӣ, шуруте барои шинохти ҳақ таъйин мекунанд ки дар воқеъ, шинохти ҳақ машрут ба онҳо нест. Ба илова, бо барангехтани пешдовариҳо, фурсати шинохти ҳаққро салб мекунанд ва ба ақл, фурсате барои баррасии он намедиҳанд; Монанди як қозие ки иддаъои муддаъиро пеш аз шунидани далоили ӯ, рад мекунад, ба далили онки дӯст намедорад ӯ ростгӯ бошад ё бар пояи пешфарзҳояш,