Бародари арҷманд!

Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

1 . Зоҳиран «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» мабонӣ ва милокоти Исломро аз ёд бурдаанд ва мабонӣ ва милокоти ҷадидеро ихтиро кардаанд ки дар Ислом собиқа надошта ва барои мо ноошиност. Ба назар мерасад ботлоқе ки инон дар он фуру афтодаанд ва ба мурури замон фурутар мераванд, «Офиятталабӣ», «Сиёсатзадагӣ» ва «Авомгароӣ» дар дин аст. Инон дар ҳоле Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро ба дифоъ аз «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» бо вуҷуди «Ҳамаи заъфҳо ва ишколоташ» малзум медонанд ки медонанд «Шиъа» будан барои машрӯъияти як ҳукумат кофӣ нест ва далиле барои дифоъ аз он маҳсуб намешавад. Аз ин рӯ, худ дар соли 1978 «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» яъне ҳукумати Паҳлавиро барои рӯйи кор овардан ҳукумати ҷумҳурии Исломӣ сарнагун карданд, бо ин мантиқ ки «Заъфҳо ва ишколоте» дорад ва ҳукумати ҷумҳурии Исломӣ ба Ислом наздиктар аст! Тардиде нест ки агар ин мантиқи инон дар соли 1978 дуруст набуда бошад, ҳукумати инон дар ҳоли ҳозир машрӯъ нест; Чароки бар бунёди ин мантиқи нодуруст рӯйи кор омадааст ва агар ин мантиқи инон дар соли 1978 дуруст буда бошад, мантиқи инон дар ҳоли ҳозир дуруст нест; Чароки дар тазодди бо он қарор дорад; Бо таваҷҷуҳ ба инки агар инон «Шиъа» ҳастанд, Паҳлавӣ низ «Шиъа» буд ва агар бояд чашм ба рӯӣ «Ҳамаи заъфҳо ва ишколоти» инон баста шавад, бояд чашм ба рӯӣ «Ҳамаи заъфҳо ва ишколоти» Паҳлавӣ низ баста мешуд ва агар ҳукумати инон аз ҳукумати Паҳлавӣ ба Ислом наздиктар аст, ҳукумати Маҳдӣ аз ҳукумати инон низ ба Ислом наздиктар хоҳад буд ва бо ин васф, мубориза бо ҳукумати инон барои рӯйи кор овардани ҳукумати Маҳдӣ, монанди мубориза бо ҳукумати Паҳлавӣ барои рӯйи кор овардани ҳукумати инон аст! Оре, инон ба ёд меоваранд ки вақте мубориза бо ҳукумати Паҳлавӣ барои ташкили ҷумҳурии Исломиро оғоз карданд, «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» ҳамин мантиқро иброз доштанд ва гуфтанд: Шоҳ «Шиъа» аст ва мубориза бо ҳукумати «Шиъа» ҷойиз нест; Чунонки ҳазрати Хуросонӣ аз ин мантиқи онон таҳти унвони «Заработи руҳоният ноогоҳ ва огоҳ вобаст» ёд карда ва гуфтааст: «Дар шурӯъи муборизоти Исломӣ агар мехостӣ бигӯйи шоҳ хоъин аст, билофосила ҷавоб мешунидӣ ки шоҳ шиъа аст!»[1], дар ҳоле ки акнун низ «Дар шурӯъи муборизоти Исломӣ» агар мехоҳӣ бигӯйи ҳукумати Исломӣ кифоят намекунад ва бояд ҳукумати халифаи Худованд дар заминро эҷод кард, билофосила ҷавоб мешунавӣ ки ҳукумати ҷумҳарии Исломӣ шиъа аст! Аз инҷо дониста мешавад ки «Заработи руҳоният ноогоҳ ва огоҳ вобаста» ҳамчунон идома дорад ва инон ҳанӯз аз иштибоҳоти торихии худ ибрат нагирифтаанд!

2 . Таъкид бар инки Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ро қабул надорад, муғолитаи авомфиребона барои сӯъи истифода аз таъассуботи мазҳабӣ аст; Зеро мухолифати он ҳазрат ба «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» маҳдуд намешавад, балки ҳар ҳукумати дигаре дар ҷаҳон ки мубтанӣ бар «Изни Худованд» нестро дар бар мегирад; Бо таваҷҷуҳ ба инки машрӯъияти ҳар ҳукумате дар Ислом мувофиқ ба «Изни Худованд» аст ва дифоъ аз ҳукумате ки фоқиди он аст бо мабонӣ ва милокоти Исломи мумкин нест[2]. Аз ин рӯ, «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» мабонӣ ва милокоти дигаре монанди асабияти миллӣ ва мазҳабиро пуштивонаи дифоъ аз «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» қарор додаанд ва ин пуштивонае аст ки барои Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло қобили қабул нест; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ: مَنْ خَرَجَ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى عَصَبِيَّةٍ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ! قُلْتُ: وَمَا دُعَاؤُهُ إِلَى الْعَصَبِيَّةِ؟ قَالَ: دُعَاؤُهُ إِلَى سُلْطَانِ قَوْمِهِ، أَوْ سُلْطَانِ حِزْبِهِ، أَوْ سُلْطَانِ مَذْهَبِهِ! ثُمَّ قَالَ: كُلُّ دُعَاءٍ غَيْرَ دُعَائِي هَذَا فَهُوَ كُفْرٌ وَضَلَالٌ وَتَفْرِيقٌ بَيْنَ الْمُسْلِمِينَ»; «Шунидам Мансур мефармояд: Ҳар кас хуруҷ намояд ва мардумро ба сӯӣ асабияте даъват кунад, лаънати Худованд ва фариштагон ва ҳамаи мардумон бар ӯст! Гуфтам: Даъвати ӯ ба сӯӣ асабият чист? Фармуд: Даъвати ӯ ба сӯӣ ҳукумати қавмаш ё ҳукумати ҳизбаш ё ҳукумати мазҳабаш! Сипас фармуд: Ҳар даъвате ҷуз ин даъвати ман (ба сӯӣ ҳукумати Маҳдӣ), куфр ва залолат ва тафриқа афканӣ миёни мусалмонон аст»!

3 . «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ҳангоме қобили дифоъ аст ки аз Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ба эътибори даъваташ ба сӯӣ ҳукумати аҳли байт дифоъ кунад, на ҳангоме ки ба хотири манофеъи сиёсии кӯтоҳмуддаташ бо ӯ мухолифат кунад ва ин акси пиндори «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» аст! Ба ростӣ ин чи ташаюъе аст ки «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ро ба мухолифат бо наҳзати заминасозӣ барои ҳукумати аҳли байт во медорад?! Оё як «Шиъа» метавонад мухолифи дават ба сӯӣ ҳукумати аҳли байт бошад ва онро ҷараёнӣ инҳирофӣ бидонад?! Оё ҳукумате ки ба ҷои ҳимоят аз чунин даъвате, дар баробари он қад алам мекунад, метавонад «Таноҳ ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» маҳсуб шавад?! «Вилояти фақиҳ» дар хушбинонатарин тафсири мумкин, фаръи бар вилояти аҳли байт аст ва бо ин васф, ҳаргиз наметавонад бо асли худ мухолифат кунад! Ин ба маънои он аст ки агар «Валии фақиҳ» бо даъват ба сӯӣ ҳукумати Маҳдӣ мухолифат кунад, аз вилоят соқит аст ва хоъин маҳсуб мешавад ва мухолифат бо ӯ бар ҳамаи «Уламои муҳтарам» воҷиб аст; Бар хилофи пиндори бархе ки пиндоштаанд: «Ҳифзи ҷумҳурии Исломӣ аз ҳифзи як нафар валув имоми аср бошад аҳмияташ бештар аст»[3]. Аз инҷо дониста мешавад ки Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ниёзе ба дифоъ аз «Вилояти фақиҳ» ва «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» надорад; Зеро ӯ ба сӯӣ чизӣ беҳтар даъват мекунад ва он ҳамоно ҳукумати Маҳдӣ аст ки бино бар мабнои ӯ таъсиспазир аст ва бо ин васф, «Вилояти фақиҳ» ва «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ниёзманд ҳастанд ки аз ӯ дифоъ кунанд! Ҳамчунонки «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» низ бояд пеш аз ҳар чиз мудофеъи ҳукумати Маҳдӣ бошанд ва дифоъ аз «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ро бар дифоъ аз он муқаддам надонанд; Зеро аз «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» ҳангоме ки ба сӯӣ ҳукумати Маҳдӣ даъват мешаванд, корӣ мутаноқиз ва бемаъност! Бо ин васф, «Бархӣ уламои мӯҳтарам дар Эрон» ки дифоъ аз ҳукумати шиъаро бар дифоъ аз ҳукумати Маҳдӣ тарҷиҳ додаанд, дар гумроҳии ошкоре ҳастанд ва бояд фавран тавба ва ислоҳ кунанд.

4 . Возеҳ аст ки Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло «Оноршисм» ро тарвиҷ намедиҳад; Чароки «Оноршисм» ба маънои адами эътиқод ба зарурати ҳукумат аст ва Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ҳукуматро зарурӣ медонад, балки онро муҳимтарин ҳукми Ислом ва мабнои таҳаққуқи адолат ва саъодат мешуморад; Бо ин тафовут ки онро танҳо барои Худованд ва табъан халифаи ӯ дар замин медонад ва мӯътақид аст ки ҳукумати халифаи Ӯ дар замин монанди ҳар ҳукумати дигаре аз ҷумла ҳукумати ҷумҳурии Исломии Эрон, қобили ташкил аст ва бо ин васф, бар мардум воҷиб аст ки онро ташкил диҳанд, ҳамон тавр ки ҳукуматҳои дигаре аз ҷумла ҳукумати ҷумҳурии Исломии Эронро ташкил доданд[4]. Возеҳ аст ки ин бо ҳеҷ мабное наметавонад «Оноршисм» бошад, магар бо мабнои касоне ки ба вуҷуди Худованд ё халифаи Ӯ дар замин бовар надоранд ва «Ҳукумати Маҳдӣ» ро бо «Ҳукумати ҳеҷ кас» барбар медонанд ва онон кофирон ва мунофиқон ҳастанд ки ба мабонӣ ва ормонҳои Исломи аҳмият намедиҳанд ва аз ин рӯ, Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро ба «Хиёлбофӣ» ва тарвиҷи «Оноршисм» муттаҳам мекунанд; Бо таваҷҷуҳ ё бе таваҷҷуҳ ба инки иттиҳоми мазкур ба Ислом бар мегардад, на ба Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло; Чароки даъвати ӯ мубтанӣ бар мабонӣ ва ормонҳои Ислом аст.

5 . Мо борҳо эълом кардаем ки роҳи «Бозгашт ба Ислом» барои «Танҳо ҳукумати шиъа дар ҷаҳон» боз аст ва мо аз он истиқбол мекунем; Чароки мо бо масъулони мусалмони он адовати шахсӣ надорем, балки бештар аз ҳар касе хайри ононро мехоҳем ва тарҷиҳ медиҳем ки хатоҳо ва инҳирофоти худро ислоҳ кунанд то ба саъодати дунё ва охират ноъил шаванд. Бегумон ислоҳи хатоҳо ва инҳирофоти онон, чизе аз онон нахоҳад кост, балки чизҳои бисёре барои онон хоҳад афзуд ва онон агар оқил бошанд, аз он истинкоф намекунанд; Ҳамчунонки мо аз соири ҳукуматҳои мусалмон низ ҳамин таваққуъро дорем; Чароки ҳамаи онҳо –кам ё беш– муддаъии имон ба Худованд ва Паёмбараш ва илтизом ба Қуръон ва суннат ҳастанд ва ин сармояи муштарак ва гаронбаҳо барои расидан ба тафоҳум ва таъовун дар ростои ташкили ҳукумати Худованд ва таҳаққуқи ормони Исломи аст.

Оре, Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, дасти ёрӣ ба сӯӣ ҳамаи ҳокимон ва олимони мусалмон дароз мекунад ва фурутанона аз онон мехоҳад ки такаббур, таъассуб ва дунёгароиро канор бигзоранд ва бидуни таваҷҷуҳ ба пораи ихтилофи назарҳои фаръӣ дар бораи бархӣ масоъили каломӣ ва фиқҳӣ, ба ҳамандешӣ ва ҳамкорӣ бо ӯ барои фароҳам сохтани заминаи зуҳури Маҳдӣ рӯй оваранд; Бошад ки ҷаҳони Ислом аз фитна ва ошӯби кунунӣ раҳойи ёбад ва ба даврони шукуҳ ва шукуфойии худ дар садри Ислом бозгардад Ин Шоъ Аллоҳ.