Ҷумъа 26 Апрел 2024 мелодӣ / 17 Шаввол 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

таназзуҳ бошад; Чароки дар ин сурат, таъорузӣ миёни он ду нест; Ё дар мавридӣ, ҳукми Қуръон, куллӣ ва муттакӣ ба милок бошад, монанди онки фармудааст: ﴿وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ﴾[1]; «Ва чизҳои хабисро бар онон ҳаром мекунад» Ки дар ин сурат, ҳукми суннати Паёмбар, дар воқеъ таъмими ҳукми Қуръон нест, бал иршод ба масодиқи дигари он бо лиҳози ваҳдати милоки онҳост ки дар сурати қатъ ба вуҷуди милок дар онҳо, қобили илтизом аст; Монанди ҳурмати ҳамаи наҷосат ки қатъ ба хабосаташон вуҷуд дорад, аз қабили фазлаи одамӣ; Ҳар чанд дар канори атъамаи чаҳоргона зикр нашуда ва асл, ихтисоси хабосат ба онҳост, то ҷойе ки баъид нест хӯрдани чизҳое ҷуз онҳо, номатлуб бошад на номашруъ; Чунонки хӯрдани чизҳои гандида ва талх, ҳаром нест, балки номатлуб аст ва бо зоъиқаи бештари мардум намесозад.

[Лузуми арзаи ривоёт ба Қуръон]

Аз инҷо дониста мешавад ки насх ё тахасис ё таъмими Қуръон ба василаи суннат воқеъ нашудааст ва табъан ривоёте ки куллан ё ҷузъан маъориз бо Қуръон ҳастанд, қобили қабул нестанд ва аз суннат шумурда намешаванд; Монанди ривоёте ки вуҷуби идда дар пайи ҳар талоқро бо таҷвизи се талоқ дар маҷлис насх мекунанд ва ҷавози истемтоъ аз занон ва никоҳ бо занони аҳли китобро бо таҳрими он ду насх мекунанд ва ривоёте ки адами имкони руъяти Худованд бо чашмро ба дунё тахсис медиҳанд ва ҳурмати гаройш ба золимонро ба ғайри ҳоким тахсис медиҳанд ва ҳиллияти таъоми аҳли китобро ба ҳубубот тахсис медиҳанд ва ҳиллияти никоҳ бо занони аҳли китобро ба никоҳи мутъа тахсис медиҳанд ва ҳурмати атъамаи чаҳоргонаро ба ҳурмати ҳайвоноте ҷуз хук таъмим медиҳанд ва ривоёте дигар аз ин даст. Рӯшан аст ки ҳеҷ як аз ин ривоёт маъориз бо Қуръон, наметавонанд аз Паёмбар содир шуда бошад, магар аз боби истеҳбоб ё танзиҳ, ба унвони аҳкомӣ ғайри илзомӣ дар мавориде ки қабулияти онро доранд; Зеро мустаҳаб

↑[1] . Аъроф/ 157