хубон хоҳанд мурд ва лузуман аз хубии худ сувде ва аз бадии худ зиёне нахоҳанд дид; Бо таваҷҷуҳ ба инки бисёрӣ аз хубон, бидуни ҳеҷ подоше ва бисёрӣ аз бадон, бидуни ҳеҷ кайфаре дар дунё, мурданд ва ранҷи онон ба осойише ва осойиши инон ба ранҷе наянҷомид ва бо ин мабно, тарҷеҳи ранҷи хубӣ бар осойиши бадӣ, бо онки ҳамаи оқилон бар он иҷмъо доранд, сафоҳат аст.

[Табаъияти Худованд дар иншоъи Ӯ]

Аммо иншоъи Ӯ, ба маънои амр ва наҳйӣ Ӯст ки аз ризоят ва кароҳати Ӯ бар мехезад; Чароки Ӯ ба иқтизои камолаш, ба корҳои хуб розӣ аст ва аз корҳои бад кароҳат дорад ва ин дар ҳоле аст ки ба чизе ниёзманд нест то аз ҳусули он шодмон ва аз фавоти он андуҳгин шавад, балки бандагони Ӯ ба иқтизои ҳудуси худ, ба бақо ниёзманданд ва барои бақоъи худ, чорае ҷуз камол надоранд ва барои камоли худ, ба анҷоми корҳои хуб ва тарки корҳои бад вобастаанд ва Ӯ ба иқтизои камоли худ, камоли ононро мехоҳад; Чароки камолталабӣ аз камол шумурда мешавад. Бинобарин, ризояти Ӯ ба корҳои хуб ва кароҳати Ӯ аз корҳои бад, аз ниёзи Ӯ барнахоста, балки аз камоли Ӯ бархостааст; Чунонки ба унвони намуна фармудааст: ﴿إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ﴾[1]; «Агар куфр варзид бегумон Худованд аз шумо бениёз аст, дар ҳоле ки барои бандагонаш ба куфр розӣ нест ва агар шукр бигзорид барои шумо ба он ризоят дорад» Ва бо ин васф, рӯшан аст ки Ӯ ба ҳар кори хубӣ амр карда ва аз ҳар кори бадӣ наҳй намуда; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ ۚ﴾[2]; «Ҳароина Худованд ба адолат ва некукорӣ ва тимори наздикон амр мекунад ва аз кори зишт ва нописанд ва ситам наҳй менамояд» Ва табъан ба ҳеҷ кори баде амр накарда ва аз ҳеҷ кори хубе наҳй нанамуда; Чунонки фармудааст: ﴿قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ﴾[3]; «Бигӯ бегумон Худованд ба кори зишт амр намекунад» Ва ба унвони намуна фармудааст: ﴿لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ﴾[4]; «Худованд